සිය දිවි නසා ගැනීම

තවත් එක් මරණයක්...සිය දිවි නසා ගැනීම මොන වගේද..?

අද පෝස්ට් එකක් ලියන්න මගේ තුන් හිතකවත් තිබුනේ නැහැ. ඇත්තටම පහුගිය ටිකේම එහෙට මෙහෙට දුවලයි එක දිගට වැඩ කරලයි මට ජීවිතේ තිත්ත වේගන ආවේ..ගිය මාසේ හිටි හැටියේ ජීවිතේ වෙනසක් කරන්න හිතුනා..ඒ වෙනස් කරන්න ගිහින් මුළු ජීවිතේම වෙනස් උනා..

ඉන්න තැන..කන බොන විදිය..අළුත් රස්සාව..මේ හැම එකක්ම වෙනස් උනත් ඒ හරහා මෙච්චර කාලයක් නැවතිලා වගේ තිබුණ ජීවිතය දෙගුණයක් වේගයෙන් දුවන්න ගත්තා..මුලදි මුලදි ඒක මට අවුලක් නැති උනත් පස්සේ පස්සේ පුදුම ඒකාකාරී ගතියකුත් එන්න ගත්තහම තමයි තේරුනේ මං හොයන ජීවිතේ මේකත් නෙවෙයි නේද කියලා..?

ඒත් දැන් ආපස්සට අඩියක් තියන්න හොඳ වෙලාවක් නොවන හින්දා තව ටික දවසක් මෙහෙමම දුවන්න අමාරුවෙන් හරි හිත හදා ගත්තා... හැබැයි මුලට වඩා ටිකක් විවේකය ගැන බලන්න පටන් ගත්තා..මොකද මට සල්ලි පස්සෙම ජීවිතය ගෙවන එක කරන්න අමාරු හින්දා...

පහු ගිය ටිකේ මං පැයක වටිනාකම පන්සීයයි කියලා දිව්වා දිවිල්ලක්..හැබැයි ඒක ආර්ථික අතින්නං වේගවත් ගමනක්..ඒ හරහා පහුගිය කාලේ මට කරගන්න ඕන වෙලා තිබුන ඒත් ආර්ථිකේ හයිය නැති හින්දම නැවතිලා තිබුන ලොකු වැඩ දෙකක් කර ගන්න අවස්ථාව හම්බ උනා. ඒ තමයි මං මීට කලින් කාලයක් මාසයක් ගානේ කරපු පොඩි ශිෂ්‍යත්ව දෙක තුනක් ආයෙමත් ඉදිරි අවුරුදු දෙකකට විතර සෑහෙන්න පිළිවෙලක් කරලා දාන එක...සහ පෞද්ගලිකව මං මටම පොරොන්දුවක් දීලා තිබුනා මං දන්න කියන තැනකට උදව්වක් කරන්න. දෙයියන්ගේ පිහිටෙන් ඒකත් පිළිවෙලක් කරන්න පුළුවන් උනා.

ඔය කාරණා දෙක මට හිතට බොහොම වද දුන්න කාරනා දෙකක්.දැන්නං නිවන් ගියා වගේ..ඒත් ඒ කාරනා දෙක ඉෂ්ඨ උනාට පස්සේ ආයෙමත් අර පරණ විදියටම ජීවත් වෙන්න තිබුනනං කියලා හිතට හිතෙන වාර අපමනයි..ඒ හින්දා දැන් ටිකක් වැඩ කරන ස්පීඩ් එක අඩු කරලා ආයෙමත් හිමිහිට හුස්මක් අරං වැඩ කරගෙන යන්න ටික ටික හුරු වෙනවා..මට මේල් එවලා උත්තර පරක්කුයි වගේ කට්ටිය ගනන් ගන්න එපා ඒවට පිළිවෙලකට උත්තර හම්බ වෙයි. මොකද තියෙන වැඩ ඉවර වෙන පිළිවෙලට තමා අළුත් වැඩ වලට පණිවිඩ යවන එක කරන්න හදන්නේ.

මේ ගාණකට වැඩ කරන කල්පනාව හින්දම පහුගිය ටිකේ ටිකක් වැඩ අතරෙම ඔළුවේ අවුල හරියන්න කාත් එක්ක හරි කතා කර කර ඉන්නත් පටන් ගත්තා..ඔය මේ දවස්වල මාත් එක්ක කතාවට අහු වෙලා දවසෙන් වැඩි හරියක් නාස්ති කර ගන්න අය මට සමා වෙන්ට ඕන..මොනවා කොරන්නද පිස්සො කරේ දාගත්තම ඔහොම තමා.

ඒ හින්දම ඊයේ දවසේ මං ඔක්කෝම වැඩ පැත්තකින් තියලා උදේම පටන් ගත්තා දවසම බස් පදින්න...

ඊයේ දවසේ බස් පැදපු අය ඒ ගැන දන්නවා... කොහොම හරි කේන්දර බස් තුනක් කඩලා දාන්න ඊයේ හැකියාව ලැබුනා..මං හිතන්නේ මේ දවස්වල බස්වලට ලබලා තියෙන හෙනහුරු දසාව ඊයේනං නැති වෙලා ගියා.

දවල් දවස සාර්ථක හින්දා රෑ තව ටිකක් හොදින් ඉන්න කියලා හිතලා ගිහින් බාර් එහෙකට වෙලා ස්ට්‍රෝන් බියර් බෝතල් දෙකක්..(දෙකක් කිව්වට ලොකු එකයි බඩියයි) ගැහැව්වා...ඒකත් ටිකක් වෙනසක්..මොකද මං ගෙනල්ලා කාමරේට වෙලා සද්ද නැතිව බොනවා මිසක් බාර් වලට බොන්න යන්නේ නැහැ.ඒත් ඊයේ මට ගෙනත් බොන්න හිතුනේ නැහැ..මොකද මං දැන් ඉන්නේ කුළියට කාමරයක හින්දා එතන බොන එක හරි නැහැ වගේ දැනුන හින්ද..ඒ හින්දා ගිහින් අර විදියට ඒකත් කරගෙන ආවා..බාර් එකට වැඩි දුරකුත් නැති හින්දා එහෙම කලාට මොකද ආයේනං ඒක කරන්නේ නැහැ..මොකද බීලා බයික් එකට අත තියන එකට මං කැමති නැති හින්දා.. ඒ හින්දා ඒ බාර් යෑම ඊයෙන් අවසන්...

හැබැයි කොහොම උනත් ඊයේ දවස හොඳයි..මං කාලෙකින් හරි නිදහසේ උන්නා...ඒ විතරක් නෙවෙයි හුග කාලෙකට පස්සේ රෑ නවය විතර වෙද්දී මට නින්ද ගියා..මට මේ වේල පහ නින්ද යන්නේ නැති අවුල හින්දා ඇත්තටම පුදුම වදයක් විදින්නේ..ඊයේ ඒකත් හරි.. අද උදේ දවස පටන් ගත්තේ පුදුම සැහැල්ලුවකින්...

වැඩට යන්න පාරට බැස්සේ අද වැඩ සෑහෙන්න කරන්න ඕන කියලා හිතේ තියාගෙන..ඒත් ඔන්න මට කෙල වෙච්ච තැන...

පාරට බයික් එක දාලා මීටර් දෙසීයක් එන්න උනේ නැහැ කෝල් එකක්...මගේ සිකුරුටි ආයතනයේ බොසා...

"මිස්ටර් මාරයා..කොහේද ඉන්නේ..?"

"ආ සර් මං මේ වැඩට යන ගමන්.."

"අනේ මිස්ටර් මාරස්..බැරිද පොඩ්ඩක් අද අර පරණ තැන උදේ වරුව විතරක්වත් කවර් කරලා දෙන්න.."

මට නේද යක්ෂයා ආරූඪ උනා..මං ඔතනට ආයේ යවන්න එපා කියලා මං උන්දැට කිහිප වතාවක්ම කියලා තියේ..අන්තිම පාර කතා කර වෙලාවේ මං කිව්වා මං යන්නං හැබැයි එතන HR ගොයියා දැන් ඉන්න උන්ට දාන පාට් මට දාන්න ආවොත් මිනිස්සු ඉන්න තැනකටම ඇදලා ඕකට ගහනවා කියලා..මොකද ඒකා මං ඉන්න කාලේ නැති නීති හෙනට දාලා අපේ මිනිස්සුන්ට..උන් හරක් වගේ බර අදිනවා දැන් එතන...මං එතන දිවුවේ ඌට ඕන විදියට වහලෙක් වගේ නෙවෙයිනේ...ආයේ මට බැහැ ඒකට ඕන පද වලට නටන්න.

හැබැයි අපේ බොසා හොඳ හාදයා..මෑන් හිනා වෙලා එහෙම හරි හරි මාරයා මං මෑන්ට කතා කරලම කියන්නං මාරයත් එක්ක කේස් දාගන්න එපා..මොනවා හරි තියේනං මට කතා කරන්න කියලා..එහෙම පොරොන්දු වෙලා තමයි අන්තිම දවසේ ගියේ..ඒත් අදත් මෙන්න මාව කන්න හදනවා..

ආව කේන්තියට මෑන්ට මං කියාගෙන ගියා ටිකක් තදේට...අහ්..දැන් බලයි නේද මූ මොන බුවෙක්ද ලොක්කට එහෙම කතා කරන්න කියලා...

ඇත්තටම ඒක ඒ හැටි ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි..මොකද ඒ මගේ සාමාන්‍ය පිළිවෙල..බාර ගත්ත වැඩේ පිළීවෙලට කරනවනං ඊට එහා රෙද්දවල් මං කරන්න ලෑස්ති නැහැ..හැබැයි කරන දේ හරියටම කරනවා කාටවත් වැරැද්දක් අල්ලං මාව නෝන්ඩි නොකරන්නම. ඔය ප්‍රතිපත්තිය හින්දා මං කොතන වැඩ කලත් මෙච්චර දවසකට මට කවුරුවත්ම වචනයක් කියලා නැහැ. මෙතනදිත් ඔය විදියම තමා වෙන්නේ..අපේ බොසත් හොඳ මනුස්සයා..මෑන් දන්නවා මගේ වැඩ කොහොමද කියන එක..ඒ හින්දම වැඩිය මුකුත් කියන්න එන්නේ නැහැ.

ඒත් අද උදේ පටන් ගත්තානේ නහයෙන් අඩන්න..අතන ඕ අයි සීට ලොකු හදිසියක්ය..ගෙදර අවුලක් හින්දා වරුවක්වත් කොරලා දෙන්නය කියලා..පස්සේ මං දවල් දොලහ විතරක් වෙනකල් කියලා පොරොන්දු වෙලා ගියා එහෙට..

මං ඇතුලට ගිහින් ගාඩ් රූම් එකට ඔළුව දානකොටම මෙන්න අර මං කිව්ව HR බුවත් ඒක ඇතුලට ආපි..මං හිතුවේ අද මොනවා හරි උදේම ලොකු ගේමක් තමයි කියලා...මොකද මෑන්ට කාව හරි දැක්කත් මොනවා හරි ප්‍රශ්නයක්..

ඒත් එතන තත්වය ටිකක් අමුතු වගේ හින්දා මං මෑන්ගේ මූන දිහා බලලා අපේ ඕෆ් වෙන්න හදන ඔ අයිසී බුවා දැහා බැළුවා..කට්ටියගෙම මූණූ ඩිම් වෙලා..HR බුවා මාත් එක්ක හිනා වෙලා අර අපේ මෑන්ට මොනවද කියලා පට ගාලා ගිහින් කාර් එහෙක නැගලා තව කට්ටියක් එක්ක පිටත් උනා..

"කොහේද අර යන්නේ කඩාගෙන..?"

"හෙන කේස් එකක්නේ...අපේ එකවුන්ටන් මහත්තයා එල්ලිලාළුනේ.."

"මොකක්..? XXX XXX මහත්තයා..? මැරිලද..?"

"ඔව්..මැරිලම තමා.."

ඔන්න උදේම මට අහන්න වෙච්ච නිව්ස් එක...

දවසම එතනින් අප්සට්...මරණයක් කියන දේ මහ ලොකු දෙයක් නෙවෙයි..සිය දිවි හානි කරගන්න එකත් මහ ලොකු දෙයක් නෙවෙයි..ඕවා දැන් සෑහෙන සුලභ සිද්දිනේ..

ඒත් මං මේ දවස් දෙක තුනකට කලින් එකෙක් එල්ලිලා මැරුන එක ගැන ලිව්වා විතරයි..මෙන්න තව එකක්...මේකත් අර කලින් එක වගේම අදහාගන්න අමාරු සීන් එකක් තමා...

ඔය එකවුන්ටන් ඒ හැටි වයසක් තියෙන කෙනෙක් නෙවෙයි...දැන් 27ක් විතර ඇති.

හැබැයි වයසට වඩා පුදුම දක්ෂතා තිබුන කොල්ලෙක්..ඒ වගේම කාටවත් වරදක් නැති හරි කැපවීමෙන් රාජකාරිය කරන මනුස්සයෙක්...

මම ඒ ආයතනයට ගියේ 2008 සැප්තැම්බර් මාසේ 1 වෙනිදා..ඒත් එතනට යනකොට ඒක එකම අවුල් ජාලයක්..හොර ගුහාවක්..උඩ ඉදලා පහලටම වංචාව දෝර ගලනවා..මෙලෝ පිළිවෙලක් නැහැ එතන..

මට ඔතන බාර දුන්නට පස්සේ මගේ ක්‍රමයට වැඩ බෙදලා මං මගේ ටීම් දෙක පිළීවෙලකට වැඩ කෙරෙවුවට ආයතනයේ ඉහල තැන්වලින් කිසිම උදව්වක් අපිට තිබුනේ නැහැ..ඒත් හොඳ වෙලාවට මං ගිහින් අවුරුද්දක් විතර ගියාට පස්සේ එතන හිටපු එකවුන්ටන්ව මාරු කලා..ඒ මාරුව යටත් ලොකු කේස් එකක් තිබුනා..ඒකට අදාල ලිපි ගොනු එහෙමත් ඒ දවස්වල මං ගාව තිබුනේ..කොහොම හරි මෑන් ඒවා ටික අරගෙන කේස් එක යට ගහන්න දගලද්දි මං ඒවා ගෙදර ගෙනිහින් වැඩට එනකොට ගෙන්න ගත්තා..අවසානයේදී හිටිය එකවුන්ටන් වෙන ෆැක්ට්‍රියකට මාරු කලා..අස් කරන්නේ නැතිව..මොකද බුවා අස් කලොත් පස්සේ අහුවෙන වැරදි වලට අල්ලගන්න මෑන් නැති වෙන හින්දා..ඒත් එක්කම තමා අපිට ඔය අළුත් එකවුන්ටන්ව එව්වේ...

පොඩි කොල්ලෙක්..හීන්දෑරි උස හාදයා..කතාව බහ බොහොම පිලීවෙලකට..කිසිම වෙලාවක බැහැ කියන වචනේ නැහැ..හැම දේම සේවකයින්ගේ පැත්තෙන් බලලා කරලා දෙන්න පුදුමෙට උනන්දුයි.ඒ වගේම කර්මාන්ත ශාලාවේ අහක යන එක දෙයක්වත් අහක යන්න නොදී මුදල් බවට හරවන්න පටන් ගත්තා..පෞද්ගලිකව මාත් එක්ක බොහෝම ලගින් කටයුතු කරන්න ගත්තා..ඒත් එක්කම කලින් මේ ආයතනයෙම වෙනත් අංශයක වැඩ කරලා ඉවත් වෙලා ගිහින් හිටිය එක්කෙනෙක් ගබඩා පාලකවරිය හැටියට බඳවාගෙන හිටිය කම්මැලි ගබඩා පාලකවරයව ප්‍රධාන කාර්යාලයට යවලා දැම්මා..එදා ඉඳලා අපි තුන්දෙනා නිතරම සම්බන්ධ වෙලා වැඩ කලා..අන්තිමට මම එතනින් එනකොට නූල් කෑල්ලක දෙයක් කාටවත් හොරෙන් ගෙනියන්න බැරි තරමට වැඩ ටික ගානට කරන්න අපි තුන් දෙනාට පුළුවන් කම ලැබුනා..

මං මෙයිට කලින් දින කිහිපයකට කලින් ලියූ ලිපියේ හිටියේ ඒ ගබඩාපාලකවරිය තමා...එයා ඉද්දිම එයාගෙ සහයට තව තරුණියක් අරගෙන තිබුනා..මම මෙහෙ ඇවිත් ටික දවසකට පස්සේ ගබඩාපාලක වරිය හැටියට හිටි කෙනා අස් උන කතාව මම කලින් ලිපියේ ලියලා ඇති..ඒත් එක්කම සහයට හිටිය තරුණිය ප්‍රධාන ගබඩා පාලක වරිය බවට පත් උනා...අපේ කතාව එච්චරයි...

ඒත් දෙවෙනි කතාව ගලා යන්නේ අපේ තරුණ එකවුන්ටන් මහත්මය අර තරුණියත් සමඟ ආදර සම්බන්ධයක් ඇති කර ගැනීමෙන් පසුවයි...ඒ පිළීබඳව වැඩි දුර තොරතුරු ඇත්තටම මා දන්නේ නැති නිසා කාටවත් ඇගිල්ල දික් කරන්න මට අයිතියක් නැහැ..ඒත් මං දන්න එක දෙයක් තිබුනා...

මේ කොල්ලා හෙන අහිංසක චරිතයක්..වෘත්තීය වශයෙන් හරි කාර්යක්ෂමයි..මං හිතන්නේ මම එයා ගැනත් කොහේ හරි ලියලා තිබුනා...වැඩිය සමාජයෙන් තැලිලා පොඩි වෙච්ච මනුස්සයෙක් නෙවෙයි..ඒ වගේම මිනිස්සුන්ට වැඩ කරගෙන යන්න හොද සහයක් දුන්නා..අනිත් ලොකු මිනිස්සු වැඩ නොකෙරෙන්න හේතු හොයද්දි..මේ කොල්ලා වැඩේ කරන්නමයි උදව් කලේ...රැයක් දවාලක් නැතිව ආවා ගියා..හැම ෆැක්ට්‍රියකම කොයි වෙලෙත් ඇවිද්දා කලා...සෑම පුංචි දෙයක් ගැනම හරිම සැලකිලිමත්..අවුරුදු ගානක් පාඩු ලැබූ කොම්පැණිය..පළමු වතාවට එක් අංශයෙන් අංශය ලාභ බෙදන තැනට ආවේ මේ කොල්ලගේ උත්සහය හින්දයි..අවසානයේදී මේ වෙනකොට ඔහුට බාර දී තිබූ ‍ෆැක්ට්‍රි පහෙන්ම ලාභ උපදවන්නත් ඔහුගේ කැපවීම හේතු වෙලා තිබුනේ...

ඒ දක්ෂතා හින්දම ආයතන භුමියේම තිබු එකම අයිතිකාරයට අයත් උනත් වෙනත්ම පරිපාලනයකින් යුතුව තිබූ පාඩු ලබන දැවැන්ත ව්‍යාපාරයේත් එකවුන්ටන් තනතුර දැනට මාස කිහිපයකට පෙර මොහුටම පවරන්නට ආයතනයේ භාරකාරත්වය කටයුතු කලා..ඇත්තටම මම වැඩ කරල තියෙන කිසිම තැනක මෙච්චර වගකීමක් මේ තරං පොඩි කොල්ලෙකුට පවරල තියෙනවා මං දැකලා නැහැ...ආයතනයේ හුගක් නිලධාරීන්ට කාර් වෑන් දීලා තියෙද්දිත් මොහු තමාට ආයතනයෙන් ආරම්භයේදී දීලා තිබුන බයික් එක තමයි අද වෙනකල්ම පාවිච්චි කලෙත්... කිසිම ලොකු කමක් නැතිව හිටිය..වටිනා කියන කොල්ලෙක්...

ගැහැණු ළමයා ගැනත් ඔවුන් අතර තිබුණ දේවල් ගැනවත් මම දන්නේ නැහැ..ඒත් මීට කලින් මෙම ප්‍රදේශයේම පිරිමි ළමයෙක් එක්ක තිබුන සම්බන්ධතාවයක් අමු අමුවේ නවත්තලා දාලා තිබුන විත්තිය නම් ආයතනයේ සේවය කල එම තරුණියත් කලින් පෙම්වතාත් අතර අතරමැදියකු වූ ආයතනයේම තරුණ සේවක මහතකු ප්‍රසිද්ධියේම කියා තිබුන අතරම ඒ දිනවල ඇයගේ මුහුනටම ඔහු විසින් ඇනුම් පද කියනවාත් මා දැක තිබෙනවා...

කොහොම උනත් ඊයේ ඉරිදා දවසේත් ඔවුන් දෙදෙනාම සේවයට පැමිණ තිබෙනවා..කොහොමටත් නිවාඩු දවස්වලත් කරන්න තරං වැඩනං දෙන්නටම තිබුනා... එහෙම දවස්වලට ඉස්සරත් නිවාඩු දවස්වලට කිහිප දෙනෙක් කාර්යාලයන්ට පැමිණ වැඩ කරනවා..

කොහොම උනත් මේ යුවල පොත් පත්වලට අනුව ඊයේ සවස 17.50 ට පමණ පිටව ගොස් ඇති ආකාරය පොත් පරීක්ෂාවේදී මම දුටුව කරුණක්...

අවසානයේ දහවල් වන විට මරණ ගෙදරට ගිය නිලධාරීන් පැමිණ පැවසූ පරිදි උදෑසනම ඔහුගේ අක්කාව වැඩට යෑම පිණිස බයික් එකෙන් මහ පාරටත් ගෙනවිත් තිබෙන අතර උදෑසන හයට පමණ මෙම දිවි නසා ගැනීම සිදු කරගෙන තිබෙනවා...

කතාව මෙපමණයි..මෙයින් ඉදිරියට මෙම කතාව කොයි අතට යයිද කියන්න මම දන්නේ නැහැ..මෙහි නොසිතූ පැත්තක් තියෙන්න පුළුවනි..ඒත් ඒක දන්නේ කවුද..?මමනං දන්නේ නැහැ..?

ඔන්න ඔහොමයි අද දවසේ මට උනේ..අන්තිමට 12 කෙසේ වෙතත් එකත් පැනලා මං එන්න ආවා..ඒත් ඒ වෙනකොටත් අර අනිත් යෝධයා ඇවිත් නැහැ..මං බොසාට කතා කරලා 12 කෑලි නැති විත්තිය කියලා දුන්නා...

ඒ පාර උන්දෑ අරුන්දැට කතා කර